Aneyle gidiyoruz çarşıya saldık kendimizi bayırdan aşağıya kim kime dum duma yürüyoruz efem.
Derkene bir ev var yolun sonunda müstakil iki daire popişten birleşik onlardan boş olanının camına kartonları sokuşturmuşlar ateşe vermişler tutuşuyor..
Aney ani bir müdahale ile indiriyor kartonları yere üstüne basıyor söndürüyor az ilerde de evin sahibi hatun çamaşır asıyor bizim annecik yaklaşıyor hatuna ve
'' Az daha yanıyormuş eviniz bak yakmşlar kartonları söndürdüm zorla '' diyor hatun şöyle bir süzüyor bizi hani nerde diye bir refleks veriyor biz daireyi gösteriyoruz hatuna,hatun bakıyor ve
' hıııı e benim daire değilki ora '' diye bir cümle kuruyor ulen insanın yan dairede ki insanlara bu kadar mı garezi olur sanki o tutuşsa senin dairede tutuşmayacak gibilerinden bir monolog geçiriyorum içimden ben bunları düşünürkene hatunun karşıdaki çocukla (19 lu yaşlarda ) müthiş diyologunu duyup kopuyorum...
Hatun çocuğa seslenerek
'' Senmi yaktın len burayi?? '',
Çocuk '' yok yav temin biri geçiyodu o yakıverdi ''
Hatun '' he iyi oluvemiş tamam ''
Aneyi kolundan çekerek olay mekanından uzaklaştırıyorum..
Malum hatun manyak çıktı efem aman kaşa göze dikkat..
5 yorum:
Bi insanın hayatı bu kadarmı manyak her anı olayla dolu geçer yaa alkışlıyorum seni bücür
Benim suçum yok tamamen duygusal 8)
Sen gittiğin yere belanıda götürüyorsun ondandır aman güzel Gebzemizden uzak dur cadı :)))
Nedenmiş o '' Sen Gebzesin Büyük düşünn'' ahaha :D
Bende bundan korkuyordum işte :)))))
Yorum Gönder