Susadım..

çıplakdı ayaklarım, nefesimi tutuyordum yatağımda ters yatarken aklımdan geçenlerin ne önemi vardı..
Sen geldin,ben geçtim,sen öldün,ben yandım..
Hepsi bir ya sonunda..
Sen ben olmak istedin bense kendimden vaz geçemedim..
Olay bu değil aslında..
Ne zaman geçtik dar sokaklarda buluşma hayalimizden..
Hiç bilmediğimiz bir yere gidecektik seninle..
Canada yada Avustralya..
Evet, Avustralyaya gidecek ve marijuana içecekdik saçlarımıza rasta yaptırıp kusana kadar bob marley dinleyecekdik..
Ne zaman yeşilaycı olup ne zaman kemana ilgi duymaya başladık bilmiyorum..
ben hala severim Bob marleyi..
Etiketlerdede çoğu zaman atlarım tıklama olayına..
Çok abarttım zaten ben kendimi..
Sen beni tut ben seni tutyım ayşe beni tutsun osman,ragıp sen şunu..
Çekin lan ellerinizi üstümden..
Ayıp değilmi..
Bunada şükür der ve geçer ..

P.s..
Halonun fallarında ben çıkar olmuşum..
Ne zaman bitecek benim bu her taşın her kahvenin içinden,altından çıkma huyum..

Sedafin yeşili gibi sana olan kurgum..
Bir bahçe yada ne bileyim her hangi bir yer işde,çıplak ayak ben sana gelen gelirken yolda kendi içinden vaz geçen..
İçim sen olmuşsun aslında yada ben hala bendeyim..
Ne fark eder..
İyiyiz,eğleniyoruz,zaman geçiriyoruz.
Sorun yok..
No man no cry dersek ayıp olurmu Bob!?