Bir konser çıkışı evin yolu..
Aklımda hiç bir şey yok.. Kaç kişi beni dinlemiş kaç kişi eşlik etmiş, ritm tutmuş bacağıyla şarkıma.. Umursanılası şeyler değil..
Rüzgar saçlarımdan içeriye okşar gibi süzülüyor omuzlarıma..
Ağzımda dağılan, yüzüme bulaşan browni.. Bir adam geçiyor yanımdan hızlıca, atar gibi kendini kaldırımlara üstlerine doğru yürüyor sert adımlarıyla.. Acelesi vardır belki de .. Kime ne..
Demir parmaklıklara parmaklarımı sürte,sürte geçiyorum yoldan,omuz silker gibi tüm inandıklarıma..
Kulağımda ki şarkı zihinimi feth eder gibi olsada onuda erteliyorum bir kenara..
Dokunduğum demirlerde bırakıyorum tüm düşüncelerimi..
Başlıksız rolleri..
Biter ümidiyle tırmandığım yokuşlar..
Evimin tam altındalar..
'' Geleceksin.. belki çok seveceksin? Zamanı gelince gideceksin ?
Bir keşkeye daha yer yok kalbimde.. Birlikte ölecekmiyiz ? ''
