Eğreti plak..

Saatlerce kapalı kalan trafik yolları gibiydik sen ve biz..
Haritalar açılıyordu önümüze,ağzı bozuk bir ifadeyle.
Ve içimizdeki yollarda fahişeler iş tutuyordu,güneşin batımından hemen sonra karşına çıkabilecek en kestirme otoban kenarlarında..
Kendime A,B,C'li şehir isimleri vererek denklemler kuruyorum,ben sana varıncaya kadar sen hangi şehirde olursun diye,fazla meraktan kediler ölürmüş ama şanslıyım ben.. Daha iki ayak devrimini henüz bitirmek üzereyken..
Otobüsü hiç gelmeyen durakta ki en son yolcuydum,yüzümde bir beklenti sadeliği,damağım kuru,boğazımda en son kalınan otel odasından arda kalan bir yığın cümle..
En son nerede bitirmiştik tükenmez kalemin tükenen mürekkebini,kapıda alınmayı bekleyen çöp misali bozulan senli,benli geçmiş zaman eklerini hangi cümlede bastıra,bastıra vurgulamıştık..
Bilmiyorum..
Balık gibi çırpınıyorum avuçlarımda ki su birikintilerinde,sonra küçük bir çocuk olup acıyorum kendime,atıyorum avuçlarımda ki suyla birlikte kendimi kurumuş bir nehire..
Güneş doğuyor,içimizde ki fahişelerde bir telaş. Koşturuyorlar rüzgar vurdukça yüzüme ve gülümsüyorum topukları kırılırken incilen narin bileklerine,giyilen kırmızısı solmuş siyah elbiseye..
Odam aydınlanıyor geceden bırakılan herşey yerli yerinde,hiç ait değillermiş gibi eğreti dizilimlerinde..
Ben uykuya dalarken sen pkabnı açıyorsun,aralarında çalmak için seçim yapamadığın plaklarını bir kez daha temizleyerek,şimdi bize ait olmayan bir pkapda çalan eğreti bir plak gibi..

Lütfen kendini de düşün..
Yalnızlık çok sıkıcı..

P.s..
''Sana kaşrı bir şey hissetmiyorum artık ''
Bunuda geçelim lütfen..