Sır.

Sana bir sır vereyim mi,
unutmam hiçbirşeyi..
Unutmuş gibi yapar keyfi takılırım..
Ama o aklımın ücra köşesi varya;
hani tüm kirlilerin ortaklaşa biriktirildiği küçük kara delik..
İşte o çekiyor içine hepsini,biriktiriyor,bölüyor,pay ediyor yüreğime..
Sonra ne oluyor biliyormusun?
Paylaştıkça çoğalıyor..
Tedaviye geç kalınmış bir kanser hücresi gibi,
organlarımı sarıyor, bilhassa beynimi..
Sonra kemirmeye başlıyor,
kana susayan kurtlar gibi..
Beynimi kemiriyor sonra beynimde karşmdakini..
Sil at diyor içim,
sen karşma diyor beynim..
Bu yüzden sana bir sır vereyim mi?
Şimdi gülümsüyor ve herşey olağanmş gibi davranyorum ya,
inanma..
Gün gelecek,içim kurtlanp kemirilmeye başlayacak..
Ve gün gelecek;
Bu gün bana kaybettirdiğin herşeyi,
masum sevgimi,
inanç dolu hislerimi,
bir avuç dolusu hayallerimi..
Kindar düşüncelerim,
inanç yıkan hislerim,
bir avuç dolusu kabus ile seninle değiştirecek..
Şimdi gülümsüyor ve tamam diyorum ya,
inanma..