Pas

Bir kaç hayattan daha geçeceksin belki, başkalarının hayatlarını da çalacaksın mesela hayallerini, çocukluklarını, gelecekleri ama sonunda hep geri verecek sen yine hep ıssız kalacaksın.
Bir şeyler planlayacak, uzun yolculuklara çıkacak, evinin yolu seni unutacak sonunda hep başladığın noktaya varacaksın, anlayacaksın ki dünya gerçekten yuvarlak..
Sen yağmurları anlamaya çalışırken ben evimin bahçesinde belki birkaç şarkı daha yazacağım sana, saçlarım hala uzun olacak, en sevdiğim renk hala pembe ama tozları sende kalacak..
Bir çok insanla konuşacaksın yolculuklarında, kiminin hayatından geçerken, kimininkini mahvederken,
insanlar pek bir şey yapamazlar ve sana da yapamayacağını söyleyeceklerdir eminim, onları dinleme..
Beni acıtma sebebini soracaklar sana tenha zamanlarda ve sen konuyu şahsi fikirlerinde geçiştirecek, restore etmeye çalıştığın hayallerinden bahsedeceksin, oysa hepimiz bileceğiz;
Kişilikli kadınlar kişiliğini, kişiliği olmayanlar dişiliğini kullanır ve genelde erkekler hep ikincisini tercih ederler..
Alay edebilecek kadar yalnızlaşacaksın zamanla, gitmen gerektiği zaman gitmediğinden; gitmek istediğin zamanlar hep geç kalmışlıklar yaşayacaksın, pişman olmak değil de derin bir kederle hep yapmak istediklerinden uzaklaşmış olacaksın..
Evet, ben çok üzüleceğim mutlu sonların daima bitmemiş hikayelerde yer almasına,  Alice'in harikalar diyarında ağlamasına ve daha nice masalların kandırılmış sonlarına..
Her gün yeni bir şarkı bulacağım kendime armağan edebileceğim çoğunu hitap gibi üstleneceğim ve bir sürü satırlar dolduracağım sonunu asla getirmediğim..
“Gittiğin günden beri tenimde faili meçhul parmak izleri.Asılı bıraktın hayatın ortasında,tek dayanağım paslı bir çivi"