Alışkanlıklar..

Hesapta olmayan olaylar,anlamsız duruşlar,tedirgin bakışlar..
Masalsı bir yanı var, yağan yağmurların ıslattığı sokaklarda ki bıraktığı izlerin.
Sanki çok önceden ben,ben değilmişim gibi..
Kahve,kahve üstüne..
Göz kapaklarımın sertleştiği,kirpiklerimin canımı yaktığı andayım,kendimin batıya bakan yönünde bir sahil kenarında yüzme bildiğim halde boğulma endişesi içinde..
Sense rüzgarda savrulan saçlarınla bir fransız romantizmini andırıyorsun,bakışlarında ki hiç varolmamışlık endişe ettiriyor beni kendimden.
Sanki sen ve ben yada biz diye bir kavram yokmuşcasına,aynı kaldırımı bile paylaşmaktan yoksul iki avare yaratıkmışız gibi bakıyorsun gözlerimin içine..
Kafein tadında titremeler ruhumda..
Tedirginlik değil,korku hiç değil, dayanıksızlık belki.
Oda elimde değil..
Alışkanlıklarımdan vaz geçtiğim noktada yeni alışkanlıklar ediniyorum kendime,
Alışkanlıklarımdan vaz geçememe alışkanlığı..
Hayatımın yapışkan monotonluğundan sıyrılırken,o arındırılmış salgısıyla yeniden sarıyor beni özlem dolu bir kaç sözcük gibi..
İyi veya kötü fark etmiyor şu zaman dilimi içerisinde artık..
İyiyi ve kötüyü ayırt edebilecek kadar büyük,bu büyüklüğün farkına varamayacak kadar şaşkını(z)m..
Bu şaşkınlık içerisinde uykusuzluğuma yenik düşüp uzanıyorum saçlarına, saçların kadar masum olsan keşke,
Keşke biraz ben olsabilsen ..
Bencillikmi bu yaptığım? Sen olmak yerine ben olmanı istemem.. Adi ve basit bir bencillikmi..
Dedim ya...
Alışkanlık sadece..

Gözpınarlarım kurudğunda gökyüzü ağlar benim yerime..
Ani bir açıklanamazlık bu ruhuma..
Tepkili ve en az senin kadar karmaşık bir hareket bu bana..