Mütemadiyen.

Ellerimden büyük ellerini özledim..
Daha seni görmeden üzülürüm ben,
ağlar gözlerim sen duymadan,silerim
çünkü bilirim.
Her gelişinin bir geri dönüşü vardır.
Sen konuşursun,ben dinler gibi görünür
aslında seni özlerim.
Hep aynı bacağını sallarsın sen
suskunluğunda,sessizliğin evim olur.
Sığınırım sana.
Dünyanın en güzel şeyiymişim hissini
hiç durmadan verirsin bana ya,işte o an
yine üzülürüm ben.
Sensiz değerimi yitirirken.
Sen konuşursun,daha sözcükler ulaşmadan
kulağıma dudaklarını okurum ben.
Kelimeler bir,bir dökülürken..
Mütemadiyen bir armağansın uzvuma.
kapatılamayacağını düşündüğüm boşluklarıma
Öyle iyi geliyorsun ki sen zamana..
İpeksi saçlarında izliyorum dalgaları..
Deniz aşırı bir sevda bizimkisi.
Azdan çok çokdan az özlemli.
Mütemadiyen büyülü bir ruhsun,
beni çekip çeviren..
Okuduğum kitapların sayfalarında
satır sonlarında ki
kelime meallerinde gizlisin..
Okumak yetmiyor anlamak için seni
aslında.
Parmak uçlarıma bıraktığın pırıltılarla
belki bir akşam vakti seni bulabilirim.
Ben yine aynı sokaktan,yine seninle,
yine el ele geçerken sen belki gözlerini
karşıya çevirip yine anlatabilirsin
bana küçükken dinlediğin masalları.
Ve ben seni yine aynı ciddiyetle dinlerim.
Çünkü bilirsin.
Ben seninleykende seni özlerim..