Pardon?!

Seni tanımıyorum dedim durdu bi şaşırdı baktı,baktı ama yüzünde ki sanki çocukken kaybettiğim kardeşimmiş yıllar sonra bulmuşuz birimizi ifadesi korkunç bi hal almaya başladı.
Tedirgin oldum tabi ve dayanamadı;
- Nasıl tanımazsın beni!?
bi an düşündüm acaba önemli birisimi diye düşün düşün çıldırıyorum ama acaba diyorum sanatçı flanmı bluesun önemli gurplarından olan bi vocalin tipide yok ama hayırdır inşallah ve yine geçti karşıma;
- İyi bak,nasıl tanımazsın ya??
iyice gerildim tabi kızardım,utandım içimi inanılmaz bi utanç kapladı belli evet belli ki önemli biri ve ben nasıl olurda tanımam! Ya birine benzetmeye çalışıyorum ama yok, benzetemiyorum bi türlü!
Utana sıkıla,özür diledim çok uykusuz olduğumu ve gözlerimin çift gördüğünü anlattım.
Gülümsedi;
- Ha, bak o zaman affedildin,söyleyeyi baride hatırla..
Müthiş bi heycanla bekliyodum o kendini hatırlatacak bende bir an şaşkınlıktan şoka girip boynuna sarılacaktım saniyeler çok ağır ilerliyordu ve o cümleyi kurdu;

- Lisede aynı okuldaydık,görmüştüm ben seni bi kaç defa.

Ne mi cevap verdim???
- Ya bi s*ktir ya...!