Ramazan..

Kendimi uzun zamandır ilk defa bu kadar afedersiniz ama piç gibi hissediyorum..
Ben garip ben öksüz ben yetim..
Annesiz hayata alışmak imkansızın ötesinde bir durum. Bir kere her akşam ne yiyeceksiniz her sabah nasıl kalkacaksınız.
Anne demek sizin evlenene kadar hayatınızı geçindiren en olağan üstü varlık demek.
Babamla idare etmeye çalışıyor gibiyiz aslında durum çok vahim fakat çaktırmıyoruz.
Bu akşam babamla deli gibi sahur alışverişi yaptık abartısız 5 markete girdik.
Her girdiğimiz yerden bir iki poşet bir şeyler alıp başka marketlerde yeni arayışlara doğru yol aldık.
Sonunda da akşam yemeği olarak ücra bir sokak köşesinde arabanın içinde kokoreç yedik.
Akşamın en güzel tarafı bu olsa gerek. (Ahmet bey amca çatlasın )
Kim demiş kokoreç iğrenç diye. Nimet o nimet. Hem bugüne kadar kaç yemeğe şarkı yazılmış beste yapılmış cümbür cemaat söylenmiş?
Kokoreçe tabi yahu..
Bol acılı,bol yağlı..
Aahh.. Birdaha olsa birdaha yerim.
Biliyorum bazen başkalarına göre oldukça iğrenç bir karaktere sahip bir yaratık olabiliyorum ama onlarında ağızlarının tadı yok..
Tutturmuşlar bir ben b*k yemem lafını. Burun çeviriyorlar..
Her b*ku yiyorsunuz da bunu yeseniz ne olur..
Ağzınızın tadını bilmiyorsunuz..

P.s;

Bir kaç saat sonra sahur..
Yarın iş var. Sigara yok..
Herkese iyi ramazanlar diliyorum cici bir insan olup.
Yahu sevabına uyandırın şu garibi ya..
Ödemeli atsanız da olur
Malum annemiz yok..