Kolaj..

Sabah aynı sevinçle uyandım yatağımdan kalktım deli gibi dönen pervane bile bozamıyordu neşemi.. Ayırdığım kıyafetlerimi denedim tek,tek üstüme en güzelini seçtim saçlarımı taradım ufak bir makyaj ve hazırdım artık...
Atlaya,atlaya indim merdivenleri hızla bindim otobüse dedim ya şanslıyım baksana otobüs bile hemen geliverdi! İstasyonda inip trenlerin uğultusu içinde adımlarımın sesini duymaya çalışarak yürüdüm trenin hareket sesi olmalıydı bu bindim ve insanlara baktım sanırım öyle heyecanlıydım ki onlarda bunu fark ettiler ve bana bakıp gülümsüyorlardı.. İşte hareket etmişti tren 1.durak,2.,3.,4.,....20....
İşte gelmiştim... Sana ne kadar da yakındım ! hani beni buradan alırdın ya! Elimi tutardın çekingen bir tavırla öperdin... sonra ise kocaman bir sarılma ! bu sıcak havada bile yinede bunalmazdım ben! Ne kadar ne kadar güzel bak gülümsüyorum!
İstediğin gibi gülüyorum rahatça ama.. ama sen yoksun..
Beni alman gereken yerde sen yoksun.. Ben buradayım fakat sen yoksun..
Geldiğimden bile habersizsin.. Ben ise sürpriz yapmak istemiştim.. ama sen gideli çok uzun zaman olmuş..
Burada karşında olup bana sarılırken gökyüzüne dikmek isterdim gözlerimi uzun,uzun sana bakmak sonra elini tutup yola devam etmek..
Son günlerde hep böyle sanki sen varmışçasına hazırlanıp çıkıyorum evden bilmediğim yerlere bilmediğim yollara tanımadığım insanların yüzlerine bakıyorum tanıdık bir şeyler bulurum belki diye ama yok senden hiçbir şey yok geriye..
Çikolatadan bile nefret ediyorum artık biliyor musun.. Aklıma geliyorsun ne yapabilirim ki.. Sakın yanlış anlama senden nefret etmiyorum! Sadece seninleyken yapabildiğim şeyleri ben artık tek başıma yapamıyorum.. Ben .. Ben bilmiyorum olmuyor işte ..
Eve geri dönüyorum ne üstümü çıkartıyorum nede ayakkabılarımı.. Öylece giriyorum içeriye en son sen bağlamıştın ya ayakkabılarımın bağcıklarını çözmeye kıyamıyorum! Odamda hala dönmekte olan pervane ne kadar da sinirimi bozuyor.. üşüyorum.. yatağımın içine girip kafamı örtüyorum evde kimsenin olmamasına rağmen yinede utanıyorum ağlamaktan.. ve dilediğimce ağlıyorum gözlerim acıyana kadar kim bilir belki de bu halimi görsen..
Yattığım yerden gök yüzüne bakıyorum..
Senin için bir yıldız tutmuştum,ikimiz için, uzun zaman evvel.. Şimdi yok o yıldız.. Anlaşılan kayalı çok olmuş...

Ben
Sadece..
Sadece .. Sadece... seni
Özledim..