rüya..

Uyuyordun.. Ben uyanalı bir hayli olmuştu halbuki.. gözlerimi sana dikip sana son kez veda etmenin acısını nasıl kaldıracağımı az çok tahmin etmek istedim gözlerim doldu.. sol üst çekmeceden bir kağıt ve bir kalem aldım sana birkaç veda cümlesi yazabilmek için hiçbir cümle yakışmıyordu bu kağıda hangi cümle beni senden ayırabilirdi ki.. Bomboş bir kağıt göz yaşlarım üstüne damlıyor tek,tek.. Derin bir nefes çektim içime senin nefesinle karışık bir halde tümüyle benimdin işte nefesimi dışarı vermek istemedim hep benimle kal diye ellerim titreyerek saçlarına gitti dokundum yanından kalktım eşyalarımı hazırladım kağıt hala elimde buruşmuş ellerimde ki terden o kadar güzeldin ki bakmaya doyamadım.. aklımda kalan son satırları yazdım kağıda..
‘’ kim bilir.. Belki yıllar sonra.. ‘’
koridordan kapıya ilerledim kapıyı yavaşça kendime çektim hafif bir tıkırtıyla açıldı eşyalarımı tutmaya mecalim yoktu sen orda ve ben gidiyorum.. bir anda çıkıverdim kapıdan merdivenlerden indim demirlere dokuna,dokuna.. senin ellerinin buraya değdiğini hissederek.. ve dışarıdaydım artık ne sen vardın yanımda nede ben yanındaydım..
Bir anda geri dönmek istedim! Yanına ! arkamı dönüp tam sana gelecekken yollar kayboldu bir anda ! neredeydi geldiğim yollar her taraf büyük siyah binalarla kaplanmıştı yollar yok olmuştu gürültülü araç sesleri seni düşünmeme mani oluyordu dizlerimin üstüne çöktüm.. Oturdum ve ağladım..
Seni seviyordum..
İşte o an uyandım hepsi bir rüyaydı! Bir şey hariç.. yoktun.. Sen gitmiştin son konuşmamızda sen her ne kadar bilmesen de hıçkıra,hıçkıra ağlamıştım gideceğini anlamıştım..
Bu yüzden sana sarılırken suskunlaşmıştım.. Bu yüzden yüzüne uzun,uzun bakıp susmuştum.. Keşke söz verseydin bana.. yada çıkmasaydın karşıma..
Seni çok özledim gittiğinden beri bir türlü iyileşemedim gitmen hataydı tamam bende masum değildim ama yinede kalamaz mıydın ! kalmalıydın..
Uzatmamı sevmiyorsun biliyorum.. Seni seviyorum..