İnsanların aşırı duyarsızlığı ve benim gitgide yalnız kalmam fena halde miğdemi bulandırıyor Bilindik kurallar sabit fikirler ve tek başına lider kalmanın dayanılmaz yalnızlığı.. Sanırım artık gitgide daha da yalnızlaşacağım belki de önce düşüncelerim terk edecek beni sonrada ruhum. Aslında bunlar gayet doğal her insan biraz yalnız kalmalıdır belki birkaç saat belki birkaç yıl belki de.. birkaç ömür..
Aslında yalnız değilim ağladığımda hala yanıma gelebilecek birkaç insan var ben bunları yazdığımda yada anlattığımda hala omuzlarıma dokunup yanındayız diyenler var evet gerçekten yanımdalar ama gidenlerde var.. Giderken ‘’ sende düşün bi.. ‘’ diyenlerde var sanırım gidenler haklılar beklenmiycek kadar suratsızım yada fazla bencilim sanırım hep tek taraflı yön veriyorum olaylara sonrada gidiyorlar işte..
Yolda yürürken insanların içinden geçiyorum saydammışım gibi,yanımdan geçen biri hızla çarpıyor ve fark etmiyor bile yoluna hızlıca devam ediyor yürümeye devam ediyorum bir gitar görüyorum vitrinde çok parlak.. içeri girip denemek istiyorum fakat elim perdelere o kadar uzak ki o kadar sinmişim ki bedenime yalnızlık o kadar ağır çökmüş ki üstüme ruhum ezilmiş kalmış altında yıkıntılar arasında bir ışık görme umuduyla hala çırpınıyor ayak ucumda..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder