Çok garip bu evde geireceğim son akşamı yaşıyorum,bahçede iftar sefası var üzülüyorum sanki oysa ki ne çok istiyordum bir an önce çekip gitmeyi..
Alışmak yada alışkanlık herşeyin önüne geçebiliyor bir anda İstanbuldan başka yerde yapamam sanırken nerelerden nerelere sürüklenebiliyor insan ne çok zaman geçti o kurulan tatlı hayallerin üzerine tuz dökeli.
Şirin bir bahçe şirin bir evdi burası benim için daha ötesi hiç olmadı, hiç benim olmadı, hiç kanıksamadım sarıp sarmalamaya.
Meğer benim olmuş, bahçede içilen kahvelerin falları çıkmış bu evde o büyük kararlar alınmış bu kapıdan o heycanlı çıkışlar çıkılmış. Tuhaf oysa hiç benimsememiştim..
Kedileri bırakıyorum pencere pervazına, köpeğe yemek vermek için buzdolabından çaldığım yiyeceklerdende vazgeçiyorum artık burda.
Yepyeni bir hayat tecrübesi yaşamak için bütün bu sıcaklığı,iyi insanları sevimli hayvanları..
Umarım en güzelleriyle karşılaşırım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder