Yüzün.

Yüzünün bir hikayesi var..
Saçların sanki aceleyle çıkmış gibi,
bir telaş var alnında,yetişmeye cesaret edemedikleri bir yere direnç gösteriyorlar sanki..
Gözlerin;
öyle umursamaz bakıyorlar ki hayata,
bu umursamazlığın yanında pür dikkat inceliyorlar belli etmeden herşeyi.
Onlar uzaklara bakıyor zannederlerken seni;
sen onların tırnak yapılarını inceliyorsun mesela..
Dudakların;
susmaktan yorulmuşda bir kaç cümle arar gibi bakıyor etrafa,
bir bardak suya tav oluveriyorlar sonra, kenarlarından akıyor aldırmıyorsun.
Sakalların;
bir eda, bir neşe yüzünün en deli kesimi onlar hatta,
biz eğlenelim diyorlar gerisi teferruat nasıl olsa,dalga geçer gibi hayatla öyle işveli..
Yüzün;
kemikli,sanki hiç çocuk olmamış gibi,
belirgin,sivri ve kemikli..
Sanki hiç çocuk olmamışta hep çocuk kalmış gibi..
Bir hikayesi var yüzünün;
uyku öncesi anlatılan masallara rakip,
inanılmayan efsanelerde ki fantastik kahramanlar gibi..