Bazen çıkmaz denilen yollar üstünde konuşulur bazen bu konuşmalar uzun tartışmalara bile neden olabilir ve konuya son noktayı bu yolun bir sonu yok önüm karanlık! Cümlesi koyar
Her yolun bir çıkışı vardır, bazen gökkuşağına bağıntılı bir çıkıştır bu , bazen ise önünde duran kalın ve yüksek duvarın arasından minicik ışığın sızdığı bir deliktir.
Önemli olan her daim bu çıkışın var olduğunu bilmek ve ona doğru küçük ama dimdik bir bedenle yol almaktır.Ruhen Kambur bir bedenle ne kadar yol alabilir ki bir insan? Kafasını kaldırıp gökyüzünü göremedikten sonra o duvardan sızan ışığı nasıl görebilir yada gökkuşağının başlangıcını keşfetmeye nasıl yeltenebilir ki?
Oturduğunda rahatça nefes alıp veremiyorsa kafasındaki çıkış yolunu bulabilir mi..
Bence hayır ruhundaki kamburluk bir zaman sonra bedenine işler gittikçe yan basan ve kamburlaşan bir beden haline geliverir ve sonunda kendini kendince haklı çıkarır..
Artık bu yolun bir sonu yoktur.. Önün karanlık..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder