Biraz teşekkür zamanı..
Başta anneme,her konuda yapabileceğime sonsuz derecede inandığı ve bana güven sağladığı için.
İkinci olarak babama,başaramasamda beni hep seveceğini gösterdiği için..
Seval'e her daim yanımda olduğunu gösterdiği için..
Ali ve Erdoğan hocalarıma, sürekli olarak ilgilendikleri ve gülümsedikleri için..
Osman'a (hoca..) onu hiç anlamasamda süper zekiymişim gibi elimi sıktığı için..
Ayşegül'e en boktan anımda güldürdüğü için..
Fitne-fesat karılara,beni hırslandırdıkları için..
Gitarıma.. Stresimi aldığı için..
Hulk'a şimdiden adıma planlar yaptığı için : )
Winstona,pskolojik olarak rahatlatığı için..
Abimlere,bana güvenmedikleri,başaramaycağımı kabullenip beni başarmaya mecbur hissettirdikleri için (sevmiyorum sanmayın lan..)
Ve Beau'ya..
Başarmam için elinden ne geliyorsa yapıp kendi imkanlarını bana sunup,sinirden ağladığımda benimle ağlayıp ,sonsuz değer verdiği için..(anlatmakla olmuyo..r yaşamak lazım..)
Ne kadar daha başarmamış olsamda siz olmasaydınız umut besleyemezdim..
Sizlere teşekkürü borç bilirim..
Ve;
Siz olmasaydınız,ben buraya dahi gelemezdim..
Tekrar,tekrar binlerce kez teşekkürler..
Sizleri seviyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder