Gariplikler ve biz..

Yazmam gerekti ve yazıyorum..

Son günlerde alt üst olmuş yaşamımın tek tesellisi belki bir iki bardak yada kutu..Her şeye rağmen mutlu olmaya adapte ediyoruz kendimizi böyle de olmalı yoksa insanın nerde o her şeyi kontrol altına alabilen iradesi.. Çelişkili olmamak adına tüm saçma ama uzak olan şeyleri yapıyoruz.. Biz böyleyiz belki de sadece anlatabildiklerimizden ibaretiz.. Ya anlatamadıklarımız ? ya benim kimseye söylemediklerim ? Bunların kimse için bir değeri yok aslında bende o kadar önemli biri değilim sadece ben kendim ve ruhumdan ibaret olan ve tek parça görünümün de biçimlenen bir varlığım ..

Bir şeyler yapmalı gerekli yada gereksiz önemli olan kendimizi birkaç saniyelikte olsa mutlu etmek değil mi ? Ortalama 65 yıllık olan ömrümüzde rotamız hayattan tat almak değil mi saatlerce yada günlerce yada birkaç saniye sürmesi önemli değil.. Önemli olan o tadı almak.. Alıyoruz ve almaya devam edeceğiz hüzünle karışık şekerlemelerimiz hep cebimizde olacak ve her tadını aldığımızda tekrar düşünmeye yeniden bir şeyler yapmaya karar vereceğiz ve bir tane şekerleme daha yeniden başlıyor işte her şey ..

Hızlıca koşuşturan insanlara bakmak bazen bana gerçekleri anımsatıyor hep kaçabildiğimiz kadar kaçmayı planladığımız ama hala aynı yerde saydığımız gerçekleri.. Kimi saatine bakıyor bir of çekiyor anlaşılan geç kalmış her halinden belli, kimi elindeki simit in bir parçasını koparıp bir kağıda özenle sarıp çantasına koyuyor fedakarlık mı bu yoksa yine kendini düşünmemi çelişkide kalıyorum.. Bakmaya devam ediyorum onlara kimi bir bank da elinde bir kitap güneşin görkemine, tüm cesaretiyle, terleyen alnıyla karşı koyarak birkaç cümle daha okuyor istek diye geçiriyorum içimden bir şeylerin bilincine varma isteği, kimi fiyatların zam’ ı n dan ürkerek baktığı vitrin camlarında dalıp gidiyor hayal gücü diyorum her şeye rağmen cesaret işte ..
Bende onlara bakarken dalıp gidiyorum hayat diyorum işte bu olsa gerek cesaret,fedakarlık,bilinç,geç kalmışlık,bencillik,hayaller.. ve daha bir sürü şey.. Hayat tüm bunları aynı dakikalar içinde kafandan geçirmekmiş.Kim bilir belki de birileri benim hakkımda şuan böyle yorumlar yapıyor kim nerden bilebilir ki ..

Yazdıkça daha bir rahatlıyorum dilimde çevirmeye korktuğum kelimeleri.Dünya durdukça değişiyor. Yönetimler,insan değerleri,bilinçler,öğrenimler,sevgiler..
Durdukça paraya adapte oluyor her şey paranın yörüngesine giriyor , Eskiden anlatmaya cesaret bulamadığımız kendi özelimiz olarak nitelendirdiğimiz şeylerin bizim için artık hiçbir değeri yok .. Ne garip hüznü ve mutluluğu aynı zaman dilimi içinde aynı yazıda kullanıyoruz.. Kendimiz istediğimiz yerde değil miyiz? Biz istemedik mi daha güçlü olmayı , biz istemedik mi daha çok şeye sahip olmayı.. Biz istedik ama asla daha güçlü değiliz.. asla daha çok şeye de sahip olamayacağız.. Çünkü biz bunları isterken bir çok şeyimizi arka sayfada bıraktık ve sayfayı geri çeviremeyecek kadar yaşlıyız .. Bazı şeyleri alırken bazı şeylerle bedellerini ödedik hayata borçlu değiliz,sadece biraz daha yorgun biraz daha gerginiz sadece olmak istediğimiz yerdeyiz..

İstediklerimiz , ulaştıklarımız , kaybettiklerimiz ve ulaşamadıklarımız ..
Her şeyi biz yaptık ve devam edeceğiz kim bilir belki dünyayı yok edene kadar tüketeceğiz ve belki de dünyanın yok olduğunu göremeden tükeneceğiz..
İstediğimiz yerdeyiz .. Sadece erken başladık.. Sadece yorulduk..
Sadece artık biz,biz değiliz..


Ben kendim ve ruhum..