Biliyorum ..
Ne bizler aynı kaldık nede o beklediğimiz günler..
Bir kaç gün öncesinden aldığımız kıyafetler yatağımızın altına koyduğumuz ayakkabılarımız...
Sabah olunca heycanla babamın namazdan gelip bizi babannemlere götürmesini bekleyişlerimiz..
O kahvaltı..
Kalabalık bir aile..
Babannem,ablam,abim,annem,babam,ozamanlar minik olan kuzenim,ve yine o zamanlar bekar olan amcam,halamlar,eniştemler,ayşe teyzemler.....
Bayramlaşmalar,kahvaltıda ki espiriler,masaya konan patatez kızartması ve börek.. O güne özel olarak...
Her şey doğru ve dürüstmüş gibi sanki herkez gerçekten iyiymiş..
Aileden kişiler eksildi kişiler eklendi...
Kimsenin aslında gerçekten dürüst olmadığını öğrendik..
Ablam gitti önce sonra amcam evlendi sonrada abim..
Geriye kalanlar aynı değildi..
Anladık biz, sadece bayramlara özelmiş iyimser görünmek..
Biz büyüdük.. Gördük.. iyiyi ve doğruyu...
Bir kaç saat sonra bayram sabahı..
Ne yeni elbiselerim(iz) var ne yeni hayallerim(iz)..
Nede o kahvaltı sofrası.. Hani şu herkezin gerçekten süper olduğuna inandığımız..
Aslına bakılırsa öğlene kadar uyuyacağım..
Biliyorum..
Ne bizler aynı kaldık nede o beklediğimiz günler..
Ama yinede.. Formaliteden olsa gerek..
İyi bayramlar..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder