Girdap..

Kucağıma düşen göz yaşlarım kadar zaman dilimi..
Onların düşüşünde ki çıkan ses kadar feryadım,figan..
Bu gün parmaklarımdan su zerreleri süzülünceye kadar ıslandım. Ne şikayet ettim ne montuma sarıldım.. Gözlerim gök yüzüne bakarcasına sadece ıslandım..
Ve hiç anlatmadım..
Kepenkleri inmiş bir ilkbahar akşamı hüznüme ortak oluyor..
Nefes aldığım bu evde benden başka hiç kimse yok benimle aynı nefesi alabilen..
Aklımda başka düşünceler,ellerim başka heveslerde..
Yakın bir zaman önceydi mutlu görmüştüm kendimi aynada güzel olduğumu sanmıştım o an için..
Sonra yapmadığım bir şey hayatımı alt üst ediverdi..
O an daha bir farklı bakıyordum aynada şaşkın ve kusmak istercesine bir ifadeyle..
Peki ya kimse vermeyecekmi tüm bunların hesabını..
Hayat hesabın arasına sıkıştırılan para kadar mı basit ?
Ödeyemezlermi döktüğüm göz yaşlarını.. Ödemeliler fakat çok yorgunum..
Uyumak,uyumak istiyorum..
Kimseyi tanımadığım bir şehirde yeni dostluklar kurmak istiyorum yalan söyleyemeyen dostlar..
Anlatmak istiyorum itirazsız dinlemelerini..
Bu evde birilerinin yaşadığını hissetmek istiyorum..
Tanrı kavramı..
Artık sana inanmıyorum..
Umrumda değilsin ( iz )

Ve..
Mutfak kapısı aralığında şu konuşmayı duydum..
- Benay nerde ?
- Banane..
- Nasıl ?
- Aman bırak beni ilgilendirmiyor ne hali varsa görsün..
- Peki..


Ben buldum..
Ben buldum..