Asab-ı kehfim..

Günler ne çabuk geçiyor hayatımdan,
ben hala eski sözcüklere,eski resimlere,eski anılara takılı kalmışken bir bir farkına varmadan siliniyorlar hafızamdan..
Ben mi büyüyorum onlar mı yaşlanıyor zaman diliminde bilmiyorum..
Akreple yelkovan arasında volta atıyorum her can sıkılışımda.
Günde bir paket bitirir oldum, yo içimi zehirlemeye çalışmıyorum rahatlamak diyorum buna biliyorum pskolojik olarak kendimi kandırıyorum ama zamanı durdurmaya engel olamadığımında farkındayım.
Çark sürekli dönerken ellerimden birşeyler götürüyor uçsuz değirmene geri almaya çalışmıyorum kaz gelicek yerden ördek esirgenmez hesabı..
Ama elimde ne kaz kalıyor ne ördek.
Sadece, elimde kahvem üstümde dünden kalma yaşantı belirtileri dışarıyı seyrediyorum..
Güzel bir şey hayal kurmak.. Özellikle böyle akşamlarda ..
Hep aynı kelimeyle başlıyor cümlelerim ; ''Yaz gelsede..'' halbu ki ben yazı sevmem ki, ama playstimde pilot speed çalıyorsa seviveriyorum aniden yaz akşamlarını..
Sanki her şeyimi o zamanlarda bulmuş gibi..
Müziğe delicesine bir sevdayla bağlanasım geliyor..
hayal kurmak geliyor..
Belki ilk aşkımı bulmak belki de son sevdiğim adamla çakıl taşlarının üstünde çıplak ayakla yürümek..
Aslında çok başka şeyler geçiyor içimden..
Kimsenin bilmeye cesaretinin olmadığı,buruk bir tebessümle karşılanan şeyler..
Neyse..
Bir yaz gelsin de..