Ütopya..

Yavaş yavaş ritmler artıyor..
Sessizlikte yankılanıyor tüm hisler..
Sana bilmediklerimi anlatıyorum,bana bilmediğin cevaplar veriyorsun..
Huysuzlaşıyorum artan ritmlerde..
Çok tanıdık bir şarkı bu sadece biraz parçalanmış hissiyatı veriyor geçmişime..
Tanıdık insanlar görüyorum çevremde,bir o kadar da yabancılaşmışız birbirmize.
Tozlu raflara kaldırdığın bir hayal gibi, kabus oluveriyorum uykusuzluklarımda..
Birde kendime..
Kalemi çeviriyorum durmadan bir türlü bulamadığım cevaplarla dolu olan kağıtlarda,kalemin ucu kırılıyor cevabı bulunca çizemiyorum üstünü tam bitirecekken..
Bir de yanmayan çakmağım..

Siyah-beyaz resimlerde alevin rengi gözükmez mi ?

Not..
Masalların da bir geçmişi vardır..