Yekpare Geniş Bir An *2

Sustuğumda konuşmaya başladı
tamda bir yolun ardından..
Uzak kelimesi ne kadar kifayetsiz düşünülen düşüncelerin gerisinde,
Ne kadarda basit tıpkı var olmak gibi..
Bir mumun aleviydi belli ki sönen ışıklar
üfledi dudakları susarcasına mum söndü.. Işıklarda öyle..
Oysa ki herkez biliyordu gündüzü ne denli sevdiğimi..
nefes alırcasına..
Susmak sanki..
Hani hep o çok sevdiğim filmi defalarca izlermişim gibi..
Her aynı sahnede heycanla dolar gözlerim sonunu bile bile
beklerim garip ama gerçek..
Bildiğim sonu defalarca izlememe rağmen yine de o cümle dudaklrımda..
'' Hadi ya... ''
Komik ve bir o kadarda tutarsızım kendime..
Hani derler ya bir gün öyle bir gün böyle.. İşte o benim!
Kimim ben.. Napıyorum..
Bir mum alevinde mi ısınacak bu koca beden ?
Yoksa bir mum ışığında mı aydınlanacak bu koca şehir..
En sevdiğim şiir gibi..
Ben şiirleri sevmem ki.. Hep usandım yazmaktan,okumaktan..
Cümlenin ortalarında gelirdi düşündüklerim aklıma oysa ki
Satırlar bir sürü ıvır zıvırla dolmuş kendimden,ondan,bizden..
Hep derler..
Ayaklarımızın üzerinde duruyoruz.. peki ya bastığımız yer neresi?
Bu tanıdık yüzün ellerine değermi ellerim burada..
yoksa ayrıldıktan sonra..
Ama..
'Tam ayrılırken tanırız birbirmizi..
Tanışmak başkadır tanımak çok başka.. '
Oysa ben..
'televizyonu açık unutulup ıssız uykulara dalınmış
hüzünlü bir otel odası gibi seviyordum onu..'
Dedim ya bu yüzden..
Veda edilmeye yüz tutulmuş anda ışıklar söndü..
Son olarak..
Ben başka türlü bir sevginin var oldğunu bilmek istiyorum..
'' ne içindeyim zamanın ne dışındayım '' diyen bir şey olmalı..
Yekpare geniş bir anın aşkı..

Olamazmı...
Olmalı..

Playstimde Alex çalıyor..
Kahvem soğumaktan yorulmuş izmaritine çekilen sigara misali..
O kitap için teşekkürler..