Yaşamak..

Bir sürü koşturmaca, bir an durup biraz sakin demek geliyor, sürekli birileri plan yapıyor sürekli birileri bir şey hakkında konuşuyor istesemde istemesemde katılıyorum bir bakıyorum günler geçip gidiyor, içim dolup taşıyor sanki, ben müzik yapıyorum onlar karşı masadan bize eşlik ediyor, ben dans ediyorum onlar gülümsüyor sonra bir bakıyoruz yine sabah olmuş, yarım kalan sohbet orada bırakılıyor başka telaşlara düşülüyor tatlıyı bırakmışım meğer epey zaman önce gecenin bir yarısı dürüm söyleniyor evimize, bitki çayları yerine kolaya gözümüzü dikiyoruz birazda biz yaşayalım diyip gelsin j&b.
Muhabbeti güzel oluyor tavlalar açılıyor ortada bahis varsa durum fena, sonra evimi özlüyorum arkadaşlarla topluca kalkıp gidiyoruz bir anda dersten çıkıp okuldan biniyoruz süpriz oluyor orada da muhabbet fena..
Beni sevdiklerini söylüyorlar ve onları sevdiğimi söylüyorum sabaha kadar bir o odada bir bu odada, sabaha karşı uykuyla karışık saçmalamaca, ertesi gün caddeye gidiliyor o akşam menüde ızgara oluyor, veda zamanı geliyor annem ağlıyor görüyorum orada, yanından geçip giderken, arabada müzik çalıyor derinden işlemiyor sanki favorimiz Katy perry son iki haftadır aralıksız dinlediğimiz anlar oluyor sözleri sanki tez konumuzmuş gibi ezbere biliniyor..
Yeniden bu şehre dönüş zamanı geliyor, otobüsü esir alıyoruz dünya sanki bizimmiş gibi yaşıyoruz, en çokta gülüşlerimiz oluyor..
Molalarda ellerimiz telefonda, bir taraftan kulağımız geçen kadının saçlarının dedikodusunda, yaşamayı tam anlamıyla yerine getiriyoruz..
Yine akşam oluyor, yine uyku geliyor..
Her güne ayrı bir hikaye sığdırarak uykulara dalınıyor..