Özlemek.. ( tüm zamanlara çekilmiş hali..)

özlemek..
İnsan her an her şeyi özleyebilir..
Yastığını,yatağını,oyuncaklarını,arkdaş anılarını,sevgilisini,annesini,abisini,babasını,yiğenini,dostunu,yaptığı yaramazlıkları,maceralarını...
Bu böyle sıralanır gider..
Bilmem kaç bin kelimelik haznesinde bu terimi anlatmak için onlarca öznel yada genel sözcük kullanabilir..
Geçmiş zaman,geniş zaman.. Aslına bakılırsa tüm zaman ekleri bu kelime için kullanılabilir..
Bazen anılar yad edilir ne günlerdi özledim kelimesi kullanılır,bazen o gece ifade edilir özledim denilir,bazen ise özlüyorum lafı geçer arada..
Bu kelimenin ağızdan çıkışı bile bizi duygulandırır..
Dudaklarımızda,yüzümüzde tebessümler uyandırır gözler matlaşır,eller ovuşturulur..
İnsan böyle anlarda ulaşabiliyorsa ulaşır.. Ulaşılmayacak gibiyse sadece özledim demekle yetinir..
Keşke herşey özlüyorum denilmeyecek kadar yanımızda olsa yada o an silinse hafızamızdan.. Bu kelime yok olsa..
Nefret edilse demiyorum sadece böyle bir duygu olmasa. Neden diye sorulursa insan özledikçe yenik düşer bir şeylere.Zamana,duygulara,kendine..
Bana gelince..
Ben hep özlerim.. Yanımda olan ailemi,bir saat uzklıktaki dostum Mesigu'yu,5 dakikalık uzaklıktaki yiğenim,yengemi,arkdaşlarımı,eski anılarımı,eski okulumu,eski resimleri,eski yılları,işlek ve seyrek caddeleri,gitarımın tellerini..
Ben hep özlerim..

Son olarak şunu derim..
Ellerimden büyük olan ellerini özledim..

Playstim : Dredg-Jamais Vu..