Düş'e kabin..

ne buz gibi nede sıcacık bu gece..
Normal alal ade sıradan bir vakit.. Her zaman ki çaldığımız vakitlerden bir buket belki de.. Suskunluklarımın dolu dizgin boğazıma kadar yerleştiği anda hiç beklenmedik bir msj telefonda..
Tubili'm.. :) Sanırım yaklaşık 3 sene oluyor görmeyeli,görüşmeyeli..
Bir gitti yeniden geleceğim diye 3 sene oldu :) Kızamıyorum ya ona.. bayağı bir yoğun,soluksuz konuşmadan sonra telefonlar kapatıldı tekrar görüşmek üzere denildi..
rahatça anlatabiliyorum ona her şeyi.. Belki de çok uzakta diye oda anlatıyor anlatmasına ama dinlemeyi daha bir çok seviyor..
Birlikte ne zamanlarımız oldu..Plotonik aşklarımız,okul bahçesinde henüz liseye yeni başlamışken gitar çalmalarımız,dönerciye gidip pasta yemek istiyoruz diye abesliklerimiz..
En güzeli unutmamak,unutulmamak olsa gerek.. Öyle bir zamandayız ki dün yaptığımız şeyleri hiçe sayarak unuturken nasıl oluyorda bu kadar net hafızamda..
Şaşıyorum kendime kimi zaman hani o ard,arda gevezeliklerim olduğu anlarda..
Çıkarttım bileklerimden saatimi,derilerimi,bilekliklerimi..
tatlı bir tını var playstimde.. Saçlarım bukle,bukle dökülüyor gözlerimin önüne..
Değiştim bir anda büyürcesine ama hala oyuncaklarını ayak direterek geri isteyen bir çocuk misali..
Bu gün fark ettim.. Aslında insanın içinde hep var bu çocuksu duruş..
telefonu kapatmadna önce ki son konuşmada..
'' - Sana bir şey söyliycem ama sır sözmü!? - Oyuncaklarımın üstüne yemin ederim ki!! ''
Ve tatlı bir kahkaha iki taraftanda..
İnsan büyüdükçe hayalleride büyürmü ? Yoksa ters orantı kurmayı öğrenip dahamı azıyla yetinmeye,yutkunmaya çalışır ? Boğazında ki o yumru zamanla eriyip kayıpmı olur yoksa durdukça guatr hastalığna yakalanmış bir insan modelinemi dönüşür..
Prematüre hayaller bunlar..
ve son olarak..
Tüm sevdiğim adamlara..

Sen olmasan buralara gelemezdim ben..
Sevemezdim bu şehri anlamazdım dilinden..